‘De leerling wordt op een heldere en boeiende wijze aangesproken, bij de hand genomen en tot improviseren geleid. Uit alles is duidelijk dat de auteur ontzettend goed heeft nagedacht. Ze weet hoe het werkt. Ik kan het niet korter zeggen dan Willem Brons het in zijn voorwoord doet: Dit boek is een schot in de roos!’

‘Uniek in de eerste plaats omdat Tilanus harmonieleer niet behandelt aan de hand van een heleboel theoretische regeltjes, die vervolgens moeten leiden tot het maken van composities voor vierstemmig koor, maar harmonisch inzicht zorgvuldig opbouwt vanaf het meest elementaire begin. De stof van het eerste hoofdstuk kan daarom al bij beginnende leerlingen behandeld worden, terwijl de inhoud van de laatste hoofdstukken zich meer op conservatoriumniveau afspeelt. […]

Uniek is het ook dat Tilanus behandelde harmonieleer direct laat toepassen in improvisatieopdrachten of andere verwerkingsoefeningen, waardoor nieuwe kennis gaat leven voor leerlingen en deel uit gaat maken van de parate bagage waarmee zij (nieuwe) composities te lijf kunnen gaan. […]

Het eerste hoofdstuk behandelt de zeven tonen van elke toonsoort. Toonladders worden niet per toonsoort behandeld, van weinig of geen voortekens naar veel voortekens, maar vanuit de functies van de verschillende tonen binnen de toonladder. Grondtonen, zo schrijft zij, willen bijvoorbeeld altijd het laatste woord hebben en geven je het gevoel weer thuis te zijn. De kwint is de grote vragensteller. En de tertsen zijn de stemmingmakers: de kleine terts geeft de toonsoort een droevige klank en de grote terts geeft de toonsoort een vrolijke klank. Dat er in het begin een en ander vereenvoudigd of onvolledig weergegeven wordt, is een bewuste keuze van de auteur en moet de duidelijkheid van het aangebodene ten goede komen.

In de daarop volgende hoofdstukken behandelt Tilanus achtereenvolgens intervallen, de zeven trappen van elke toonsoort, relaties tussen trappen en liggingen van trappen, modulaties en de kwintencirkel, toonsoortvreemde tonen en, tot slot, alternatieve toongeslachten en modi. Ook hier worden nieuwe harmonische onderwerpen rijkelijk voorzien van duidelijke illustraties en uitnodigende oefeningen.

KWINTessens geeft een volledig en helder beeld van de klassieke harmonieleer, is geschreven in een prettige schrijfstijl en overzichtelijk vormgegeven. Daarmee wordt maar weer bewezen dat boeken over harmonieleer helemaal niet saai en ondoorgrondelijk hoeven te zijn, integendeel!’

‘Het is een opmerkelijke en beslist ongewone prestatie om over een onderwerp als harmonie aan de piano te schrijven op een manier die zowel origineel is als verfrissend. Om zoiets tot stand te brengen moet je als auteur beschikken over een aanzienlijke dosis vindingrijkheid en (muzikale) fantasie.

Boeken over muziektheorie munten in de regel niet uit in verbeeldingskracht. Dat heeft dikwijls tot gevolg heeft dat de lezer zich niet realiseert hoe fascinerend een onderwerp als harmonieleer kan zijn. Vooral als ieder aspect hiervan intensief aan de piano beoefend wordt, aan de hand van talloze vormen van gerichte improvisaties: een aspect waaraan in dit boek op voorbeeldige wijze zoveel aandacht geschonken wordt.

Vermelding verdient ook de creatieve manier waarop de schrijfster muzikale begrippen weet te definiëren met behulp van beelden uit het dagelijks leven en soms zelfs metaforen. Zeer terecht wordt uitgebreid het zo eigen karakter van ieder interval, akkoord etc. belicht, als ook de emotionele draagwijdte ervan. Dat is iets dat voorzover ik weet zelden of nooit gebeurt. Op deze wijze ontstaat een boeiende wisselwerking tussen het verstandelijke en het gevoelsmatige, hetgeen overigens weer verwijst naar het wezen van iedere ware kunst.’